دوستی با مردم دانا

نیکی همیشه سوالهای درست را می‌پرسد. امروز امتحان modern physics داشتم. مبحثی که تا حالا پوشش دادیم فقط نسبیت ِخاص بوده. امتحان نمی‌دانم چطور بود. ۵ سوال بود و حتی اگر یکی را اشتباه کرده بوده باشم ۸۰ شده‌ام. همانا دانشجویان فزیک از خاک بر سر شده‌گانند. روزی نیست که یکی از بچه ها نگوید "... دانشجوهای احمق ارتباطات حرف که می‌زنند میخواهم خودم را بکشم. ما هفت نفر روی ۴ سوال ۳ روز است کار می‌کنیم و هنوز حل نشدن، بعد اونا..." فزیک رشته‌ی سختی است. اما فزیک است. جان است. امروز به نیکی توضیح می‌دادم که بنابر قانون نسبیت انشتین، دو اتفاقی که در یک frame of refrence همزمان می‌افتند الزاما در frame دیگری همزمان نیستند. حتی ممکن است از دو اتفاقی که اینجا با فاصله می‌افتد هم، اتفاقی که اینجا اول می افتد، آنجا دوم بیافتد. بهش گفتم نور جرم ندارد. بهش گفتم نور هیچوقت ثابت نیست. همیشه در حرکت است. پرسید "نور وقتی از تلویزیون میخورد به دستم چه اتفاقی می افتد؟ ثابت نمیشه؟" مغزم لبخند زد از این سوال قشنگش. گفتم حرارت.