من نمیتوانم بدی‌ها را فراموش کنم. یکه یکه اتفاق‌های خوب و بدی که برایم افتادند را یادم است. این باعث میشود اکثر اوقات عصبانی باشم. بخشیدن را بلد نیستم اما از عصبانی بودن خسته‌ام.
۱. ببخشیدن معمولاً قلبی هست. یه جایی از زندگی خودش پیش میاد. لازمه بخشش عموماً گذشت هست. گذشت یعنی تو دلت با طرف مقابل صاف نمیشه. کاری که کرده رو هم فراموش نمیکنی، صرفاً چشم‌پوشی می‌کنی و سعی می‌کنی که درکش کنی. اینکه شخص مقابل رو تا حد مقدور درک کنی. به هر جهت، یا سهواً باعث رنجیدن ما شده که با لمس و درک اینکه آگاه نبوده و متوجه نبوده، یا فکر نمی‌کرده اینکار موجب اذیت شدن ما بشه، میشه تا حدودی ازش گذشت و رها کرد. یا عمداً این کار کرده که این هم یا از عقده‌هاش نشأت می‌گیره یا کلاً مشکل داره. و خب میشه فهمید آدمی که عقده‌ی سرکوب شده یا مشکل خاصی داره چقدر در مرحله‌ی اول، خودش تحت فشار هست. پس خطای اونم قابل گذشت هست. فقط باید یه مقدار از خشم و ناراحتی فاصله گرفت و منطقی فکر کرد.
۲. من فکر نمی‌کنم بشه. نمی‌دونم راستش!
۳. من در مرحله‌ی اول سعی میکنم یه مقدار کم فاصله بگیرم تا از اون شدت اولیه‌ی خشم کاسته بشه. بعدش سعی میکنم باهاش صحبت کنم و توضیح بدم که باعث رنجش من شده. فایده‌ش اول سبکی برای من هست و بعدش کمک میکنه به جلوگیری از تکرار دوباره‌ی اون رفتار.
1- وقتی میگی بیدار شی و اتفاقات گذشته اذیتت نکنه، بیشتر شبیه این می‌مونه که بخشش یه راهی هست برای خلاص شدن از کینه یا گره ای که تو ذهن ایجاد شده. فکر کنم اگه همینطوری هم بهش نگاه کنیم متوجه بشیم بخشش یطورایی باز کردن این گره است، گاهی با یه پذیرفتن ساده اتفاق میوفته و گاهی نیاز داره اتفاقات بزرگتر مقیاس اون رو به حدی پایین بیارن که نادیده گرفته بشه و یا اینکه با کمی تغییر دادن شرایط از اون فضا فاصله گرفت و با فاصله گرفتن خیلی بهتر میشه در موردش کاری انجام داد.
2-به نظرم نمیشه خودت رو مجبور کنی که کسی رو ببخشی چون این گره تا باز نشه بخششی اتفاق نمیوفته و خب گره چیزی نیست که با زور باز بشه. اما دایورت شاید. فراموش شاید.
3- البته این روش من هست. اگر کسی کاری کرده باشه که کار به بخشیدن یا نبخشیدن بکشه :)) در صورتی که بخوام ارتباطم رو با اون حفظ کنم و به قول تو دوست داشته باشم که ببخشم او رو، برای اون بخشش یه بهاء در نظر میگیرم و خودم هم بهش کمک می کنم این جریمه رو انجام بده .
البته این بین خشم خودم رو نادیده نمیگیرم و یا طوری نشون نمیدم که این بخشش خیلی داره آسون اتفاق میوفته. و ضمنا خودم رو کمی ازش دور می کنم و مسوولیت نزدیک شدن دوباره رو به عهده خودش میذارم.
سلام :)
برای من اینطوریه که چند ساعت تا چند روز بعد از دلخوری و ناراحتی دیگه هیچ حس بدی نسبت به اون آدم ندارم و اینطوری می‌فهمم که بخشیدمش :| یعنی خودبخود بخشیده شده.
بخشش واقعا از سر اجبار نمیشه. من تجربه ندارم، ولی شاید همون خستگی از عصبانیت یه‌کم باعث کمرنگ شدن عصبانیت بشه.
من همیشه حرف زدن رو انتخاب میکنم بجای دوری، حتی اگه شده تو عصبانیت حرف می‌زنم، ولی می‌زنم.
حقیقتش منم نمیتونم کسی رو ببخشم.البته سالها پیش بیشتر میبخشیدم ولی هر چه سنم بیشتر شد دیگه میل به بخشیدن کسی در من کم و کمتر شد و این باعث میشه خیلی وقت ها هی به کاری که کسی کرده فکر کنم و هی خودخوری کنم و خودمُ عذاب بدم.
چرا باید ببخشی ؟
من خیلی نمیتونم نظر بدم چون تقریبا همیشه درجا میبخشم. یعنی سریع از دلم میگذرونم که بخشیده شد(ولی کنار گذاشته شد) دان.
میتونم بگم بخشیدن همیشه خوبه چون خودتو از عصبانیت و نارحتی و دلخوری رها میکنه. وقتی یکی بهم بدی میکنه یا آسیب میزنه؛ دیگه کینه‌ش رو به دل نمیگیرم یا جز ساعات اولیه ازش عصبانی نمیمونم. کلا نسبت بهش از احساسات خالی میشم. نه عصبانیتو نگه میدارم نه عشقو.
ولی بنظرم یکی از چیزایی که بخششو آسون میکنه یادآوری خاطراتیه که با طرف داشتی. اینکه حداقل یک خاطره بوده که خندوندت، که حس خوبی بهت داده، که چیزی بهت یاد داده، و به حرمت تو همون خاطره، تو میبخشیش. میبخشیش و خودتو راحت مبکنی ولی دیگه کنارش میذاری، از نظر حساب باز کردن و اینا میگم :)
دروغ بگو بخشیدم تا بعد از گذشت زمانی فراموش کنی یا تلافی
یه روز بیدار میشه و میبینه اتفاقات گذشته دیگه اذیتش نمی کنه... راستش من خیلی با بخشش میونه ی خوبی ندارم. ولی خیلی چشم پوشی میکنم.
اگه یکی کار بدی در حقم کنه ممکنه چشم پوشی کنم و بی تفاوت باشم اما نمیتونم دقیقا اسم اون حس رو بخشش بذارم. بخشش انگار که ردی دیگه از اون عمل باقی نمیذاره اما چشم پوشی و بی تفاوتی اون رد رو نگه میداره ولی دیگه اذیتت نمیکنه...
من برای چشم پوشی به خودم زمان میدم... مدت ها میگذره و یهو من میبینم دیگه اون اتفاق برام مهم نیست و دلخور نیستم. gradually and then suddenly طور...!
بخشش به معنای "فراموش کردن اون اتفاق"نیست !
میتونی فراموش نکنی ولی اگر از طرف دلخور نبودی میشه بخشش...
اگر نبخشی و نسبت به یه فردی کینه یا دلخوری داشته باشی کسی که در نهایت اذیت میشه خودت هستی...
من معمولا پس از گذشت مدت زمانی اون مسئله ای که پیش اومده رو بررسی میکنم... و خودمو جای اون فرد میذارم... و میگم شاید اگه منم بودم اون کارو ناخواسته /خواسته انجام میدادم...
و خب این آرومم میکنه
